7-11-2008 பஹ்ரைனில் நடைபெற்ற அசத்தப்போவது யாரு நிகழ்ச்சியின் போது எடுக்கப்பட்ட நிழற்படங்கள் :
To View Photos : Click Here
Saturday, November 15, 2008
Thursday, November 13, 2008
Bharathi Association - Bahrain - Executive Committee for the term 2008-09
[Sitting (L-R)]
Entertainment Secretary Pandy Narayanan, Literary Secretary Abdul Qaiyum, President Mohammed Hussain Malim, Vice-President Ameer Abdul Aziz, Public Relation Secretary Sarprasadam Charlie, General Secretary Kabeer Ahamed.
[Standing (L-R)]
[Standing (L-R)]
Indoor Games Secretary Jaffar Sathick, Sports Secretary Chinnaiyan Balaji, Asst. Ent. Secretary Sahasranaman Santosh, Membership Secretary Abdul Gafoor, Assistant Treasurer Govindan Periyasamy, Assistant General Secretary Balasubramanian Saravanan, Social Service Secretary Velu Ganesan and Treasurer Mohammed Saleem.
எத்தனை கோடி ஜன்மம் வேண்டுமானாலும். . . .
எத்தனை கோடி ஜன்மம் வேண்டுமானாலும். . . .
- செல்லம்மாள் பாரதி, 1922
- செல்லம்மாள் பாரதி, 1922
தமிழ்நாட்டு மக்களே !
நான் படித்தவளல்ல. இந்த நூலுக்கு முகவுரை எழுத நான் முன் வரவில்லை. அதற்கு எனக்கு சக்தியுமில்லை. என்னைப் போல இந்தத் தமிழ் நாட்டில் லக்ஷக்கணக்காக ஆணும் பெண்ணும் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு ஒரு வார்த்தை சொல்ல விரும்புகிறேன்
என் புருஷன் ஸ்ரீமான் சுப்பிரமணிய பாரதி இந்த நாட்டில் பிறந்தார்; வளர்ந்தார்; வாழ்ந்தார்; இறந்தார். அவருடைய ஸ்தூல தேகத்திற்கு முடிவு நேரிட்டு ஆத்மா விண்ணுலகம் சென்றுவிட்டது. கடவுளின் திருவிளையாடலில் இப்படி ஒரு ஆத்மா இவ்வுலகில் ஜனித்து சொற்ப காலந் தங்கி, சிற்சில காரியங்களை செய்துவிட்டு, திரும்பப் போய்விட வேண்டுமென்ற கட்டளையின்படி என் புருஷனும் ஜனித்து, செய்ய வேண்டிய காரியங்களை அவசர அவசரமாக செய்து விட்டு காலம் சமீபத்தவுடன் இறப்பதுவும் ஓர் அவசரமான கடமையாகக் கொண்டு அதனையும் செய்து மடிந்தார்.
1904-ஆம் வருஷத்தில் சுதேசமித்திரன் உப பத்திராதிபராக அமரு முன்பே நம் நாட்டைப் பற்றிய கவலை அவருக்கு அதிகம் ஏற்பட்டு விட்டது. எட்டையபுரம் சமஸ்தானாதிபதியின் கீழ் தான் ஏற்றுக் கொண்ட வேலையைத் திரணமாக நினைத்துத் தள்ளினார்; மதுரை சேதுபதி வித்யாசாலையில் தமிழப் பண்டிதர் வேலையையும் அற்பமாக எண்ணித் தள்ளினார். சுதேசமித்திரன் பத்திரிகைக்கு உழைக்க ஆரம்பித்ததும் அவரது உள்ளம் மலர்ச்சியடைய ஆரம்பித்தது. சுமார் இரண்டு வருஷம் கழிந்த பின் ' இந்தியா' என்னும் வாரப் பத்திரிகையை ஆரம்பித்தார்.
உடல், பொருள், ஆவி மூன்றையும் தேச கைங்கரியத்திற்கு முழுமனதுடன் அர்ப்பணம் செய்தார். ஸரஸ்வதி தேவி அவர் வாக்கில் நிர்த்தனஞ் செய்ய ஆரம்பித்தாள். " வந்தேமாதரம்" என்ற சப்தம் அவரது ஹிருதயத்திலிருந்து முழுத் தொனியுடன் கிளம்பிற்று; தமிழ்நாடெங்கும் பரவிற்று. வீடு வாசல் மனைவி, பிள்ளை, குட்டி, ஜாதி வித்தியாசம், அகந்தை முதலியவை முற்றும் மனதின்று விட்டு அகன்றன. தேசப் பிரஷ்டமானார். புதுவையில் தேசபக்தி விரதத்தை பலவிதமாக அநுஷ்டித்தார். திரும்ப வந்து தந்நாட்டை ஒரு முறை பார்க்க வேண்டுமென்ற அவா அதிகரித்தது. அதற்காகச் சில நிபந்தனைகளை ஒப்புக் கொண்டார். மறுபடியும் சுதேசமித்திரனில் ஒரு வருஷம் உழைத்தார். தான் வந்த காரியம் முடிவடையவே விண்ணுலகம் சென்ற தேசபக்தர் கூட்டத்தில் தானும் போய்ச் சேர்ந்து கொண்டார்.
நமது நாடு இன்னது; நமது ஜனங்கள் யாவர்; நமது பூர்வோத்திரம் எத்தகையது; இன்று நமது நிலையென்ன; நமது சக்தி எம்மட்டு; நமது உணர்ச்சி எத்தன்மையது - இவைகளைப் பற்றிய விவகாரங்களும் சண்டைகளும், தீர்மானங்களும் அவருடைய ஜீவனுக்கு ஆதாரமாயிருந்தன. எதுவும் யோசித்தாக வேண்டியதில்லை. திடீர் திடீர் என்று எண்ணங்கள், புதிய புதிய கொள்கைகள், புதிய புதிய பாட்டுக்கள், அப் பாட்டுக்களுக்குப் புதிய புதிய மெட்டுக்கள் - எனது இரு காதுகளும், மனமும், ஹிருதயமும் நிரம்பித் ததும்பும் இந்த ஒரு பாக்கியம் நான் பெற்றேன். இம்மாதிரி பாக்கியம் பெற எத்தனை கோடி ஜென்மம் வேண்டுமானாலும் திரும்பத் திரும்பப் பெறத் தயாராக இருக்கிறேன்.
அவரது தேகத்தின் ஜீவன் போய்விட்டது. அவரது ஜீவனுக்காதாரமாக இருந்த பாரதமாதாவின் ஜீவசக்தி என்றென்றும் அழியாதது. தமிழ்நாடு உள்ளளவும், தமிழ் நாட்டில் ஒரு மனிதனோ அல்லது ஒரு சிறு குழந்தையோ தமிழ் பேசிக் கொண்டிருக்குமளவும் பாரதியின் மூலமாக நமக்குக் கிடைத்த ஜீவசக்தி நிலைத்திருக்குமென்று என் ஹிருதயம் சொல்கிறது. இதனை நீங்களும் உணர்ந்திருக்கிறீர்கள். இஃதொன்று தான் நான் உங்களுக்கு சொல்ல முன் வந்தேன். நீங்கள் நீடுழி வாழ்க!
பாரதியாரின் நூல்கள் முழுமையும் அச்சிட்டு வெளியிடும் பொறுப்பை என் ஜீவன் இருக்கும் வரை நான் வகித்து பிற்பாடு தமிழ்நாட்டிற்குத் தத்தம் செய்து விட்டுப் போகத் தீர்மானித்திருக்கிறேன்.
வந்தே மாதரம்
பாரதி ஆச்ரமம்
திருவல்லிக்கேணி, சென்னை
நான் படித்தவளல்ல. இந்த நூலுக்கு முகவுரை எழுத நான் முன் வரவில்லை. அதற்கு எனக்கு சக்தியுமில்லை. என்னைப் போல இந்தத் தமிழ் நாட்டில் லக்ஷக்கணக்காக ஆணும் பெண்ணும் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு ஒரு வார்த்தை சொல்ல விரும்புகிறேன்
என் புருஷன் ஸ்ரீமான் சுப்பிரமணிய பாரதி இந்த நாட்டில் பிறந்தார்; வளர்ந்தார்; வாழ்ந்தார்; இறந்தார். அவருடைய ஸ்தூல தேகத்திற்கு முடிவு நேரிட்டு ஆத்மா விண்ணுலகம் சென்றுவிட்டது. கடவுளின் திருவிளையாடலில் இப்படி ஒரு ஆத்மா இவ்வுலகில் ஜனித்து சொற்ப காலந் தங்கி, சிற்சில காரியங்களை செய்துவிட்டு, திரும்பப் போய்விட வேண்டுமென்ற கட்டளையின்படி என் புருஷனும் ஜனித்து, செய்ய வேண்டிய காரியங்களை அவசர அவசரமாக செய்து விட்டு காலம் சமீபத்தவுடன் இறப்பதுவும் ஓர் அவசரமான கடமையாகக் கொண்டு அதனையும் செய்து மடிந்தார்.
1904-ஆம் வருஷத்தில் சுதேசமித்திரன் உப பத்திராதிபராக அமரு முன்பே நம் நாட்டைப் பற்றிய கவலை அவருக்கு அதிகம் ஏற்பட்டு விட்டது. எட்டையபுரம் சமஸ்தானாதிபதியின் கீழ் தான் ஏற்றுக் கொண்ட வேலையைத் திரணமாக நினைத்துத் தள்ளினார்; மதுரை சேதுபதி வித்யாசாலையில் தமிழப் பண்டிதர் வேலையையும் அற்பமாக எண்ணித் தள்ளினார். சுதேசமித்திரன் பத்திரிகைக்கு உழைக்க ஆரம்பித்ததும் அவரது உள்ளம் மலர்ச்சியடைய ஆரம்பித்தது. சுமார் இரண்டு வருஷம் கழிந்த பின் ' இந்தியா' என்னும் வாரப் பத்திரிகையை ஆரம்பித்தார்.
உடல், பொருள், ஆவி மூன்றையும் தேச கைங்கரியத்திற்கு முழுமனதுடன் அர்ப்பணம் செய்தார். ஸரஸ்வதி தேவி அவர் வாக்கில் நிர்த்தனஞ் செய்ய ஆரம்பித்தாள். " வந்தேமாதரம்" என்ற சப்தம் அவரது ஹிருதயத்திலிருந்து முழுத் தொனியுடன் கிளம்பிற்று; தமிழ்நாடெங்கும் பரவிற்று. வீடு வாசல் மனைவி, பிள்ளை, குட்டி, ஜாதி வித்தியாசம், அகந்தை முதலியவை முற்றும் மனதின்று விட்டு அகன்றன. தேசப் பிரஷ்டமானார். புதுவையில் தேசபக்தி விரதத்தை பலவிதமாக அநுஷ்டித்தார். திரும்ப வந்து தந்நாட்டை ஒரு முறை பார்க்க வேண்டுமென்ற அவா அதிகரித்தது. அதற்காகச் சில நிபந்தனைகளை ஒப்புக் கொண்டார். மறுபடியும் சுதேசமித்திரனில் ஒரு வருஷம் உழைத்தார். தான் வந்த காரியம் முடிவடையவே விண்ணுலகம் சென்ற தேசபக்தர் கூட்டத்தில் தானும் போய்ச் சேர்ந்து கொண்டார்.
நமது நாடு இன்னது; நமது ஜனங்கள் யாவர்; நமது பூர்வோத்திரம் எத்தகையது; இன்று நமது நிலையென்ன; நமது சக்தி எம்மட்டு; நமது உணர்ச்சி எத்தன்மையது - இவைகளைப் பற்றிய விவகாரங்களும் சண்டைகளும், தீர்மானங்களும் அவருடைய ஜீவனுக்கு ஆதாரமாயிருந்தன. எதுவும் யோசித்தாக வேண்டியதில்லை. திடீர் திடீர் என்று எண்ணங்கள், புதிய புதிய கொள்கைகள், புதிய புதிய பாட்டுக்கள், அப் பாட்டுக்களுக்குப் புதிய புதிய மெட்டுக்கள் - எனது இரு காதுகளும், மனமும், ஹிருதயமும் நிரம்பித் ததும்பும் இந்த ஒரு பாக்கியம் நான் பெற்றேன். இம்மாதிரி பாக்கியம் பெற எத்தனை கோடி ஜென்மம் வேண்டுமானாலும் திரும்பத் திரும்பப் பெறத் தயாராக இருக்கிறேன்.
அவரது தேகத்தின் ஜீவன் போய்விட்டது. அவரது ஜீவனுக்காதாரமாக இருந்த பாரதமாதாவின் ஜீவசக்தி என்றென்றும் அழியாதது. தமிழ்நாடு உள்ளளவும், தமிழ் நாட்டில் ஒரு மனிதனோ அல்லது ஒரு சிறு குழந்தையோ தமிழ் பேசிக் கொண்டிருக்குமளவும் பாரதியின் மூலமாக நமக்குக் கிடைத்த ஜீவசக்தி நிலைத்திருக்குமென்று என் ஹிருதயம் சொல்கிறது. இதனை நீங்களும் உணர்ந்திருக்கிறீர்கள். இஃதொன்று தான் நான் உங்களுக்கு சொல்ல முன் வந்தேன். நீங்கள் நீடுழி வாழ்க!
பாரதியாரின் நூல்கள் முழுமையும் அச்சிட்டு வெளியிடும் பொறுப்பை என் ஜீவன் இருக்கும் வரை நான் வகித்து பிற்பாடு தமிழ்நாட்டிற்குத் தத்தம் செய்து விட்டுப் போகத் தீர்மானித்திருக்கிறேன்.
வந்தே மாதரம்
பாரதி ஆச்ரமம்
திருவல்லிக்கேணி, சென்னை
Translations of Bharathi Poems
யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழி போல்
இனிதாவது எங்கும் காணோம்,
பாமரராய் விலங்குகளாய், உலகனைத்தும்
இகழ்ச்சிசொலப் பான்மை கெட்டு,
நாமமது தமிழரெனக் கொண்டு இங்கு
வாழ்ந்திடுதல் நன்றோ? சொல்லீர்!
தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெலாம்
பரவும்வகை செய்தல் வேண்டும்.
Of all the languages that we know
There is none as Tamil sweet;
Yet the world's gibe, like ignorant beasts
We lie sunk in defeat.
What use to glory in that name
And live obscurely here
Instead of making that sweet tongue ring
Like a bell far off and near?
யாமறிந்த புலவரிலே கம்பனைப் போல்,
வள்ளுவர்போல் இளங்கோ வைப்போல்,
பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை,
உண்மை, வெறும் புகழ்ச்சியில்லை,
ஊமையராய்ச் செவிடர்களாய்க் குருடர்களாய்
வாழ்கின்றோம் ஒரு சொற் கேளீர்!
சேமமுற வேண்டுமெனில் தெருவெல்லாம்
தமிழ் முழக்கம் செழிக்கச் செய்வீர்!
Of all the poets that we know
We see none to compare
With Kamban, Valluvan, Ilango -
No boast this, but truth bare!
Dumb, deaf and blind we live now -
Listen, let us make it our aim
For our own sake from the house tops
The greatness of Tamil to proclaim.
பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்கள்
தமிழ்மொழியிற் பெயர்த்தல் வேண்டும
இறவாத புகழுடைய புதுநூல்கள்
தமிழ்மொழியில் இயற்றல் வேண்டும்
மறைவாக நமக்குள்ளே பழங் கதைகள்
சொல்வதிலோர் மகிமை இல்லை
திறமான புலமையெனில் வெளி நாட்டோர்
அதைவணங்கஞ் செய்தல் வேண்டும்.
We must translate into Tamil
Great works of foreign lands,
While deathless works in Tamil
Are written by living hands;
No use in secret among ourselves
Repeating a stale old story -
The test of all true greatness is
That outsiders hail our glory.
உள்ளத்தில் உண்மையொளி யுண்டாயின்
வாக்கினிலே ஒளி யுண்டாகும்
வெள்ளத்தின் பெருக்கைப்போல்கலைப்பெருக்கும்
கவிப்பெருக்கும் மேவு மாயின்
பள்ளத்தில் வீழ்ந்திருக்கும் குருடரெல்லாம்
விழிபெற்றுப் பதவி கொள்வார்,
தெள்ளுற்ற தமிழமுதின் சுவைகண்டார்
இங்கமரர் சிறப்புக் கண்டார்.
Then only will our words ring bright
When brightness within one can find;
The arts in flood will surely release
Those sunk in pits and blind.
Raised up they will regain their sight
And status against odds;
Let us then taste this nectar of Tamil
And tasting it become as gods!
Poems of Subramania Bharathi Translated by P.S.Sundaram
இனிதாவது எங்கும் காணோம்,
பாமரராய் விலங்குகளாய், உலகனைத்தும்
இகழ்ச்சிசொலப் பான்மை கெட்டு,
நாமமது தமிழரெனக் கொண்டு இங்கு
வாழ்ந்திடுதல் நன்றோ? சொல்லீர்!
தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெலாம்
பரவும்வகை செய்தல் வேண்டும்.
Of all the languages that we know
There is none as Tamil sweet;
Yet the world's gibe, like ignorant beasts
We lie sunk in defeat.
What use to glory in that name
And live obscurely here
Instead of making that sweet tongue ring
Like a bell far off and near?
யாமறிந்த புலவரிலே கம்பனைப் போல்,
வள்ளுவர்போல் இளங்கோ வைப்போல்,
பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை,
உண்மை, வெறும் புகழ்ச்சியில்லை,
ஊமையராய்ச் செவிடர்களாய்க் குருடர்களாய்
வாழ்கின்றோம் ஒரு சொற் கேளீர்!
சேமமுற வேண்டுமெனில் தெருவெல்லாம்
தமிழ் முழக்கம் செழிக்கச் செய்வீர்!
Of all the poets that we know
We see none to compare
With Kamban, Valluvan, Ilango -
No boast this, but truth bare!
Dumb, deaf and blind we live now -
Listen, let us make it our aim
For our own sake from the house tops
The greatness of Tamil to proclaim.
பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்கள்
தமிழ்மொழியிற் பெயர்த்தல் வேண்டும
இறவாத புகழுடைய புதுநூல்கள்
தமிழ்மொழியில் இயற்றல் வேண்டும்
மறைவாக நமக்குள்ளே பழங் கதைகள்
சொல்வதிலோர் மகிமை இல்லை
திறமான புலமையெனில் வெளி நாட்டோர்
அதைவணங்கஞ் செய்தல் வேண்டும்.
We must translate into Tamil
Great works of foreign lands,
While deathless works in Tamil
Are written by living hands;
No use in secret among ourselves
Repeating a stale old story -
The test of all true greatness is
That outsiders hail our glory.
உள்ளத்தில் உண்மையொளி யுண்டாயின்
வாக்கினிலே ஒளி யுண்டாகும்
வெள்ளத்தின் பெருக்கைப்போல்கலைப்பெருக்கும்
கவிப்பெருக்கும் மேவு மாயின்
பள்ளத்தில் வீழ்ந்திருக்கும் குருடரெல்லாம்
விழிபெற்றுப் பதவி கொள்வார்,
தெள்ளுற்ற தமிழமுதின் சுவைகண்டார்
இங்கமரர் சிறப்புக் கண்டார்.
Then only will our words ring bright
When brightness within one can find;
The arts in flood will surely release
Those sunk in pits and blind.
Raised up they will regain their sight
And status against odds;
Let us then taste this nectar of Tamil
And tasting it become as gods!
Poems of Subramania Bharathi Translated by P.S.Sundaram
About Tamil Language
“It has become increasingly apparent over the last century, that Tamil is indeed one of the world’s great languages and that in it is expressed one of the world’s great ancient literatures. Such mystic outpourings as the poems of Thirumular, such philosophical penetration as that of Sankara and Ramanuja, such scientific brains as that of the other Ramanuja, the mathematician, or that of the late Nobel Prize winner Sir S.V.Raman do not arise in barren soil. Nor do the exquisite arts od Carnatic music and Bharatha Natyam. Imagination of this category springs from a richly inticate and articulate linguistic symbolism..”
- Albert B. Frankin, The Tamil Language in the Modern World – Journal of Tamil Studies, September 1972.
- Albert B. Frankin, The Tamil Language in the Modern World – Journal of Tamil Studies, September 1972.
The Tamil Sangams
Tamil is one of the two classical traditions of India, the other being Sanskrit. Tamil is the oldest living language in India.
Madurai, the capital of Pandyas, is usually associated with fostering and developing the language, more than any other, due to the traditions of the Tamil Sangams (an academic gathering for the poets and the writers) that was hosted in Madurai.
Although there is this tradition of three Tamil Sangams having existed in different time eras, there has been no works that has come to us from the First Tamil Sangam.
The only work, if any, to have come to us from the Second Tamil Sangam, which is placed just before the Christian era, is the Tamil Grammar “Tolkappiyam”. There is another school of thought, which dates “Tolkappian” around 5th to 6th century CE.
The Third Tamil Sangam works, which is placed around 1st to 3rd century CE, is the one that is traditionally refered as Sangam Literature. This is a rich compilation of poems from multitude of poets, giving us a glimpse of daily life and thoughts, as it was about 2000 years ago.
Indo – Arab Relations
Pearl Fishery – A comparative study
The most significant trade practice that linked Bahrainis and Tamils socially and commercially it the Pearl Industry. Bahrainis and Tamils were flourishing in Pearl fishery almost during the same period and the diving methods employed by both were same.
The diving method employed by Bahrainis in Arabian Gulf and the Tamils at Gulf of Mannar (Present day Tutucorin) has scarcely altered since the time of the famous Arab Traveler Ibn Batutah. The remarkable pearl fishery of Arabian Gulf has been known to historians since 300 B.C. and the Gulf of Mannar fisheries since 500 B.C.
The Oysters found in these fisheries are of same species known as Pinctada radiate and the method of fishing is also by naked diving. The quality of fishing from both the region was considered very high. Historians believe that either one of the civilization influenced other or vice versa which is evident from these rare photographs.
The most significant trade practice that linked Bahrainis and Tamils socially and commercially it the Pearl Industry. Bahrainis and Tamils were flourishing in Pearl fishery almost during the same period and the diving methods employed by both were same.
The diving method employed by Bahrainis in Arabian Gulf and the Tamils at Gulf of Mannar (Present day Tutucorin) has scarcely altered since the time of the famous Arab Traveler Ibn Batutah. The remarkable pearl fishery of Arabian Gulf has been known to historians since 300 B.C. and the Gulf of Mannar fisheries since 500 B.C.
The Oysters found in these fisheries are of same species known as Pinctada radiate and the method of fishing is also by naked diving. The quality of fishing from both the region was considered very high. Historians believe that either one of the civilization influenced other or vice versa which is evident from these rare photographs.
அரேபிய தமிழக வணிக கலாச்சார தொடர்புகள்
அரேபிய தமிழக வணிக கலாச்சார தொடர்புகள்
- ஒரு வரலாற்றுப் பார்வை
டாக்டர் ஜெ.ராஜா முகமது, M.A. (Hist), M.A. (Arch), M.A. (Anth), BGL.,PhD
முன்னாள் காப்பாட்சியர் அரசு அருங்காட்சியகம், புதுக்கோட்டை
தமிழ்நாடு, இந்தியா
தமிழகத்திற்கும், அரேபியாவிற்கும் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வணிகத் தொடர்பு இருந்து வந்தது. அரேபியர் தொகுத்து வைத்திருந்த புவியியல் செய்திகளும், பல்வேறு நாடுகளின் கடல் வரைபடங்களும் அவர்களது திரைகடலோடும் திறமைக்கு தக்க வழிகாட்டிகளாக அமைந்து, அவர்கள் கடல் சார்ந்த தொழில்களை (பிற நாட்டுடன் வணிகம், முத்துக் குளித்தல், மீன் பிடித்தல் போன்றவை) சிறப்பாக மேற்கொள்ள காரணமாக இருந்தது.
பஹ்ரைன், ஏமன், ஹோர்முச், ஆகிய நாட்டு துறைமுகங்களிலிருந்து புறப்பட்ட அரேபிய கப்பல்கள், இந்திய நாட்டுக் கடலில் வலம் வந்தன. அரேபிய தென்முனைத் துறைமுகத்திலிருந்து புறப்பட்டக் கப்பல்கள், 47 நாட்களில் தமிழகத்தின் வட எல்லையைத் தொட்டன. அரேபிய வணிகர்கள் பொன்னையும், புதுமை பொருட்களையும், மிளகு, முத்து ஆகியவற்றையும் பெற்றுச் சென்றனர். இவ்வாறாக தமிழகத்தின் வணிகப் பொருட்கள் அரேபிய வணிகர்களின் மூலமாக உலகின் பல பகுதிகளுக்கும் சென்றன.
வணிக நிமித்தம் தமிழ் நாட்டிற்கு வந்த அரேபிகள், தமிழகத்துதுறைமுகப் பட்டினங்களில் தங்கலாயினர். இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சங்க இலக்கியங்களான பத்துப்பாட்டு, எட்டுத்தொகை, அகநானூறு, முல்லைப்பாட்டு, நெடுநல்வாடை, மதுரைக்காஞ்சி, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவக சிந்தாமணி போன்ற நூல்களில் இதற்கான சான்றுகள் காணப்படுகின்றன.
அரபுமக்களை யவனர் எனவும், அவர்களது குடியிருப்புகளை யவனச்சேரி என்றும் இந்த நூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன. அரேபிய வணிகர்களின் பண்டமாற்று வணிகம் குறித்த செய்திகளும் இவற்றில் நிறைய காணப்படுகின்றன.
அரேபிய குதிரைகள் தமிழகத்திற்கு பெருமளவில் இறக்குமதி செய்யப்பட்டன. இதற்கு தமிழகத்தில் நல்ல விலை கிடைத்தது. அரேபியரின்கப்பல்களில் குதிரைகள் வந்து இறக்குமதியான செய்தியினை
“நீரில் வந்த நிமர்பரிப்புரவியும்”
எனப் பட்டினப்பாலை கூறுகிறது. தமிழகத்திலிருந்து திரும்பிச்செல்லும் அவர்களது கப்பல்கள் இங்கிருந்து மிளகுப் பொதிகளைச் சுமந்து சென்றன. இச்செய்தியை கூறும் சங்ககாலஇலக்கியமான அகநானூறு
“யவனர் தந்த வினைமாணன் கலங்கள்
பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்”
எனக் கூறுகிறது. பொற்காசுகளைக் கொண்டு வந்து கொடுத்து மிளகு ஏற்றிச் சென்றதாக குறிப்பிடப்படுகிறது. (கறி என்பது மிளகைக் குறிக்கும்) உலகின் கீழ்க் கோடியான சீனத்துடனும் வணிகத் தொடர்பு கொண்டிருந்த அரேபியருக்கு தென் இந்திய துறைமுகங்கள் மையமாக விளங்கின. தமிழகத்து துறைமுகங்களை தொட்ட பின்பே அவர்களது கப்பல்கள் ஜாவா, சுமத்ரா, மலாக்கா, இலங்கை ஆகிய நாடுகளுக்குச் சென்றன. இந்நாடுகளிலிருந்து கொள்முதல் செய்த பலதரப்பட்ட பொருட்களையும், ஐரோப்பிய ஆப்பிரிக்க நாடுகளுக்கு கொண்டு சென்று அறிமுகப்படுத்தியவர்களும் அரேபியரே ஆவார். சங்க காலத் தமிழ் இலக்கியங்கள் துறைமுகத்தை பந்தர் என்று அழைக்கின்றன.
“இன்னிசை புணரி இரங்கும் பெளவத்து
நங்கல வெறுக்கை துஞ்சும் பந்தர்”
என பதிற்றுப் பத்து கூறுகிறது. பந்தர் என்பது அரபுச் சொல் ஆகும். இச்சொல் துறைமுகத்தைக் குறிக்கும். அக்காலத்தில் துறைமுகங்களாக இருந்த ஊர்கள் சில இன்றும் பந்தர் என வழங்கப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது. தென்னாற்காடு மாவட்டம் பரங்கிப்பேட்டை (போர்ட்டோ நோவோ) மஹ்மூது பந்தர் எனவும், சென்னைக்கு அருகிலுள்ள கோவலம், ஷஹீதுபந்தர் எனவும் அழைக்கப்படுகிறது. தமிழகத்திற்கும், அரேபியாவிற்கும் நிலவிய நெருங்கிய தொடர்பினை இந்த சான்றுகள் வலியுறுத்துகின்றன.
ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் அரேபியரின் தொடர்பினால் சுமார் 1500 அரபுச் சொற்கள் தமிழ் மொழியில் இடம் பெற்றுள்ளன. அவை அரபுச் சொற்கள் என அடையாளம் காண முடியாத அளவுக்கு தமிழ்மயமாகி உள்ளன. அவற்றில் கீழ்க்கண்ட சில சொற்களை மட்டும் இங்கு குறிப்பிடுவோம்.
அசல், அத்தர், அண்டா, அமல், அல்வா, அமினா, அயன், அனாமத்து, அக்கப்போர், ஆசாரி, இனாம், இலாகா, ஊதுபத்தி, கசாப்பு, கச்சா, கஜானா, கம்மி, கிராக்கி, கெடுபிடி, கிஸ்தி, குமாஸ்தா, கைதி, குத்தகை, சர்க்கார், சர்பத், சலாம், சிப்பந்தி, டபேதார், தரகர், தண்டோரா, தராசு, நகல், நமூனா, பட்டுவாடா, பந்தோபஸ்து, பலே, பூந்தி, பைசல், பேஷ், மசோதா, மராமத்து, ,மாஜி, முகாம், மிட்டாய், ரத்து, ரஸ்தா, ராஜினாமா, வக்கீல், வக்காலத்து, வஜா, வாபஸ், வாய்தா, ஜாமீன், ஜாஸ்தி, ஜோர், ஜில்லா, ஜமீன், மைதானம் ஆகியன.
வானசாஸ்திரத்திலும், கணித முறையிலும், புதிய நடைமுறைகள் ஏற்பட்டன. நட்சத்திரங்கள் மற்றும் கோள்களின் நிலை அறியும் வழக்கம், அரேபிய எண் முறையும் இங்கு வந்து சேர்ந்தன (1 முதல் 9 வரை அரேபிய எண்களாகும்.) தமிழகத்தில் வழக்கிலிருந்த சித்த வைத்திய முறையுடன் புதிதாக யூனனி என்ற மருத்துவமுறையும் அறிமுகமாகி இன்றும் நடைமுறையில் இருந்து வருகிறது.
உணவுப் பழக்கங்களில் பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. நாம் சுவைத்து உண்ணும் பிரியாணி (இது ஈரான் நாட்டு உணவு), புலவு, நான், புரோட்டா, சமூசா, கஞ்சி ஜிலேபி, ஹல்வா இன்னும் இது போன்று புதுவகை புலால் உஅணவுகள் இந்தியா நாட்டு அடுக்களைக்கு வந்துச் சேர்ந்தன. ஒரே தட்டில் பலர் கூடி உண்ணும்முறை அரேபியரின் வழக்கம். இம்முறை தமிழகத்திற்கு அறிமுகமாகியது. தமிழகத்து கடற்கரைப் பட்டினங்களில் வாழும் மரக்காயர்களது திருமணம் போன்ற வைபவங்களில் ஒரே தட்டில் நான்கு பேர் , ஆறுபேர் சேர்ந்து உண்ணும் பழக்கம் இன்னும் நடைமுறையில் உள்ளது. உடை உடுத்தும் பழக்கங்களில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. பெண்களது சல்வார் கமீஸ், குப்பாயம், ஆண்களின் ஜிப்பா போன்றவை அரேபியரின் தொடர்பால் கிடைத்தவை.
- ஒரு வரலாற்றுப் பார்வை
டாக்டர் ஜெ.ராஜா முகமது, M.A. (Hist), M.A. (Arch), M.A. (Anth), BGL.,PhD
முன்னாள் காப்பாட்சியர் அரசு அருங்காட்சியகம், புதுக்கோட்டை
தமிழ்நாடு, இந்தியா
தமிழகத்திற்கும், அரேபியாவிற்கும் 2500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வணிகத் தொடர்பு இருந்து வந்தது. அரேபியர் தொகுத்து வைத்திருந்த புவியியல் செய்திகளும், பல்வேறு நாடுகளின் கடல் வரைபடங்களும் அவர்களது திரைகடலோடும் திறமைக்கு தக்க வழிகாட்டிகளாக அமைந்து, அவர்கள் கடல் சார்ந்த தொழில்களை (பிற நாட்டுடன் வணிகம், முத்துக் குளித்தல், மீன் பிடித்தல் போன்றவை) சிறப்பாக மேற்கொள்ள காரணமாக இருந்தது.
பஹ்ரைன், ஏமன், ஹோர்முச், ஆகிய நாட்டு துறைமுகங்களிலிருந்து புறப்பட்ட அரேபிய கப்பல்கள், இந்திய நாட்டுக் கடலில் வலம் வந்தன. அரேபிய தென்முனைத் துறைமுகத்திலிருந்து புறப்பட்டக் கப்பல்கள், 47 நாட்களில் தமிழகத்தின் வட எல்லையைத் தொட்டன. அரேபிய வணிகர்கள் பொன்னையும், புதுமை பொருட்களையும், மிளகு, முத்து ஆகியவற்றையும் பெற்றுச் சென்றனர். இவ்வாறாக தமிழகத்தின் வணிகப் பொருட்கள் அரேபிய வணிகர்களின் மூலமாக உலகின் பல பகுதிகளுக்கும் சென்றன.
வணிக நிமித்தம் தமிழ் நாட்டிற்கு வந்த அரேபிகள், தமிழகத்துதுறைமுகப் பட்டினங்களில் தங்கலாயினர். இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சங்க இலக்கியங்களான பத்துப்பாட்டு, எட்டுத்தொகை, அகநானூறு, முல்லைப்பாட்டு, நெடுநல்வாடை, மதுரைக்காஞ்சி, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவக சிந்தாமணி போன்ற நூல்களில் இதற்கான சான்றுகள் காணப்படுகின்றன.
அரபுமக்களை யவனர் எனவும், அவர்களது குடியிருப்புகளை யவனச்சேரி என்றும் இந்த நூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன. அரேபிய வணிகர்களின் பண்டமாற்று வணிகம் குறித்த செய்திகளும் இவற்றில் நிறைய காணப்படுகின்றன.
அரேபிய குதிரைகள் தமிழகத்திற்கு பெருமளவில் இறக்குமதி செய்யப்பட்டன. இதற்கு தமிழகத்தில் நல்ல விலை கிடைத்தது. அரேபியரின்கப்பல்களில் குதிரைகள் வந்து இறக்குமதியான செய்தியினை
“நீரில் வந்த நிமர்பரிப்புரவியும்”
எனப் பட்டினப்பாலை கூறுகிறது. தமிழகத்திலிருந்து திரும்பிச்செல்லும் அவர்களது கப்பல்கள் இங்கிருந்து மிளகுப் பொதிகளைச் சுமந்து சென்றன. இச்செய்தியை கூறும் சங்ககாலஇலக்கியமான அகநானூறு
“யவனர் தந்த வினைமாணன் கலங்கள்
பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்”
எனக் கூறுகிறது. பொற்காசுகளைக் கொண்டு வந்து கொடுத்து மிளகு ஏற்றிச் சென்றதாக குறிப்பிடப்படுகிறது. (கறி என்பது மிளகைக் குறிக்கும்) உலகின் கீழ்க் கோடியான சீனத்துடனும் வணிகத் தொடர்பு கொண்டிருந்த அரேபியருக்கு தென் இந்திய துறைமுகங்கள் மையமாக விளங்கின. தமிழகத்து துறைமுகங்களை தொட்ட பின்பே அவர்களது கப்பல்கள் ஜாவா, சுமத்ரா, மலாக்கா, இலங்கை ஆகிய நாடுகளுக்குச் சென்றன. இந்நாடுகளிலிருந்து கொள்முதல் செய்த பலதரப்பட்ட பொருட்களையும், ஐரோப்பிய ஆப்பிரிக்க நாடுகளுக்கு கொண்டு சென்று அறிமுகப்படுத்தியவர்களும் அரேபியரே ஆவார். சங்க காலத் தமிழ் இலக்கியங்கள் துறைமுகத்தை பந்தர் என்று அழைக்கின்றன.
“இன்னிசை புணரி இரங்கும் பெளவத்து
நங்கல வெறுக்கை துஞ்சும் பந்தர்”
என பதிற்றுப் பத்து கூறுகிறது. பந்தர் என்பது அரபுச் சொல் ஆகும். இச்சொல் துறைமுகத்தைக் குறிக்கும். அக்காலத்தில் துறைமுகங்களாக இருந்த ஊர்கள் சில இன்றும் பந்தர் என வழங்கப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது. தென்னாற்காடு மாவட்டம் பரங்கிப்பேட்டை (போர்ட்டோ நோவோ) மஹ்மூது பந்தர் எனவும், சென்னைக்கு அருகிலுள்ள கோவலம், ஷஹீதுபந்தர் எனவும் அழைக்கப்படுகிறது. தமிழகத்திற்கும், அரேபியாவிற்கும் நிலவிய நெருங்கிய தொடர்பினை இந்த சான்றுகள் வலியுறுத்துகின்றன.
ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் அரேபியரின் தொடர்பினால் சுமார் 1500 அரபுச் சொற்கள் தமிழ் மொழியில் இடம் பெற்றுள்ளன. அவை அரபுச் சொற்கள் என அடையாளம் காண முடியாத அளவுக்கு தமிழ்மயமாகி உள்ளன. அவற்றில் கீழ்க்கண்ட சில சொற்களை மட்டும் இங்கு குறிப்பிடுவோம்.
அசல், அத்தர், அண்டா, அமல், அல்வா, அமினா, அயன், அனாமத்து, அக்கப்போர், ஆசாரி, இனாம், இலாகா, ஊதுபத்தி, கசாப்பு, கச்சா, கஜானா, கம்மி, கிராக்கி, கெடுபிடி, கிஸ்தி, குமாஸ்தா, கைதி, குத்தகை, சர்க்கார், சர்பத், சலாம், சிப்பந்தி, டபேதார், தரகர், தண்டோரா, தராசு, நகல், நமூனா, பட்டுவாடா, பந்தோபஸ்து, பலே, பூந்தி, பைசல், பேஷ், மசோதா, மராமத்து, ,மாஜி, முகாம், மிட்டாய், ரத்து, ரஸ்தா, ராஜினாமா, வக்கீல், வக்காலத்து, வஜா, வாபஸ், வாய்தா, ஜாமீன், ஜாஸ்தி, ஜோர், ஜில்லா, ஜமீன், மைதானம் ஆகியன.
வானசாஸ்திரத்திலும், கணித முறையிலும், புதிய நடைமுறைகள் ஏற்பட்டன. நட்சத்திரங்கள் மற்றும் கோள்களின் நிலை அறியும் வழக்கம், அரேபிய எண் முறையும் இங்கு வந்து சேர்ந்தன (1 முதல் 9 வரை அரேபிய எண்களாகும்.) தமிழகத்தில் வழக்கிலிருந்த சித்த வைத்திய முறையுடன் புதிதாக யூனனி என்ற மருத்துவமுறையும் அறிமுகமாகி இன்றும் நடைமுறையில் இருந்து வருகிறது.
உணவுப் பழக்கங்களில் பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. நாம் சுவைத்து உண்ணும் பிரியாணி (இது ஈரான் நாட்டு உணவு), புலவு, நான், புரோட்டா, சமூசா, கஞ்சி ஜிலேபி, ஹல்வா இன்னும் இது போன்று புதுவகை புலால் உஅணவுகள் இந்தியா நாட்டு அடுக்களைக்கு வந்துச் சேர்ந்தன. ஒரே தட்டில் பலர் கூடி உண்ணும்முறை அரேபியரின் வழக்கம். இம்முறை தமிழகத்திற்கு அறிமுகமாகியது. தமிழகத்து கடற்கரைப் பட்டினங்களில் வாழும் மரக்காயர்களது திருமணம் போன்ற வைபவங்களில் ஒரே தட்டில் நான்கு பேர் , ஆறுபேர் சேர்ந்து உண்ணும் பழக்கம் இன்னும் நடைமுறையில் உள்ளது. உடை உடுத்தும் பழக்கங்களில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. பெண்களது சல்வார் கமீஸ், குப்பாயம், ஆண்களின் ஜிப்பா போன்றவை அரேபியரின் தொடர்பால் கிடைத்தவை.
Arabia & Mabar
ARABIA AND MABAR – COMMERCE & CULTURE
Dr. J. Raja Mohammad
M.A. (Hist), M.A. (Arch), M.A. (Anth), BGL.,PhD
Former Assistant Director of Museum
Govt. of Tamil Nadu – Chennai
Arabs had direct commercial contact with peninsular India right from 2000 B.C. They were the masters of Indian commerce. Bahrain, Oman, Hadramaut, Yemen, Hijaz carried on much sea trade with Indian ports. The Greek historian Agatharshidas says ships coming from India touched the Arab coast and then proceeded to Egypt via Mediterranean. The strategic location of South Indian ports on the Indian silk made it possible that rare and highly priced products of India found their way here in transit to the western marts. Indian products were held in high esteem by the Arabs.
When Hazarath Omar asked an Arab sailor his opinion about India he replied “Its Mountains are rubies and its trees are perfumes”. Ptolemy (79 A.D.) and Periplus (86 A.D.) have copious reference to Indo-Arab trade in the first century A.D.
The Arab Geographers and Travelers called the east coast of peninsular India as Mabar (the present Tamil Nadu); it was also known as Mandal. To the Europeans it was known as Coromandel Coast. The ports on the coast of Mabar were the crossing point to Srilanka. The flowing trade of the Arabs enabled them to establish their colonies on the west coast and as well as on the east coast.
The Arabs were called in the ancient Tamil land as “Yavanas” as attested by the Tamil classical literary works of second century A.D. Many of the ports on the south Indian coast are found in the Arab geographical dictionary. The Arab geographers were well versed in the calculation of low and high tide on the Indian seas. Suleyman, the Arab traveler pf 3 A.H., says that the Arab ships from Muscat will reach Kollam on the west coast within one month and then reach Mabar ports in ten days.
Spices and aromatics were produced in Arab lands for seasoning food and for burning in the ceremonial rituals, the foremost among them was incense (Sambirani), a precious commodity of ancient trade. Rose-water and carpets from Persia was a much wanted commodities in India.
Keys is an island in Persian Gulf near Oman that need to be mentioned. Owing to Indian commerce it had grown into a highly flourishing trade centre during middle ages. The ruler of the island was held in high respect in the court of the Pandian kingdom in Mabar – Tamil Nadu.
During the 13th -14th centuries it was an emporium of Indian commerce and a harbour for Indian ships. Every nice things found in India were brought here. Arab horses were exported from Keys to the ports in Mabar. The breeds of horse from Keys were in great demand in the Pandian kingdom. The horse trade brought enviable profit to both the countries.
Bahrain has been a centre of Middle Eastern commerce for centuries. It has a great antiquity among the Arab countries. The island was the site of the ancient Dilmun civilization dating back to 4000 and 2000 B.C, contemporaneous with the Indus valley civilization that flourished in Indian soil. Bahrain emerged as a flourishing trading centre from second century A.D. It was a place with abundant fresh water for sailing ships in Mesopotamian route. It became a centre of trade for frank-incense and myrrh.
Bahrain continued as a maritime nation; its dhows plying the waters of the Arabian Gulf, Red Sea and Indian Ocean. Pearl fishery contributed to the island nation’s growth as the Bahraini divers plunged as deep as 75 feet below the waters of the Arabian Gulf for the pearl harvest. The boats used in Pearling were unique in design. The pearl of Bahrain was highly priced in the international emporia. It is interesting to note that the Pearl fishery on the Mabar coast – Gulf of Mannar – attracted a large number of Pearl divers from Arabia particularly Bahrain region and their services were utilized by the local chieftains on high payment. It has been recorded that such Arab divers could remain in waters for more time and gather more oysters. Thus there was a free flow of men between these lands.
Arab civilization blossomed with fragrance in Bahrain on the birth of Islam. As major trade centre in Arabian Gulf Bahrain helped in the spread of Islam. Arab merchants and sea men of the region carried the message of Islam as far as India. Bahrain carried on it’s brisk maritime commerce in India – Mesopotamia route for centuries. The British East India Company established it’s factory here in 18-19th centuries and the ancient trade from the south Indian ports continued uninterrupted.
The Arab merchants took in their ships from India precious stones, pearl, elephant tusk, odiferous wood, sandal, camphor clove, nutmeg, perfumes, peacock, parrot, musk, coconut, jute, cotton, textiles, pepper, lemon, mango, orange, ginger, cardamom, pan (betel), handloom lungies etc.,
The age long commercial contact between Arabia and Mabar has brought many cultural elements on both sides. As many as 5000 words of Arabic, Persian, Turkish origins have mingled in Tamil language. A new lingua-franca Arab-Tamil came into being in Tamil Nadu and it was in practice till the second half of the twentieth century.
The Arab gold coin Dinar came into wide currency in Mabar. Social customs and practices in large numbers relating to dress, food, marriage and birth have found their way in the life of the Tamil people. Islamic architecture have came into practice in the religious and secular buildings. It will be surprising to note that the early mosque of 8-9th centuries in Mabar are similar style like the early mosques at Kufa and Basra.
Many words of Hindustani origin have crept into the Arabic dictionary, particularly on shipping technology. Among them, one word deserves mention. Arabic Nakhudhah is the Persian form of Indian Nakhoda. This is really Nao + Khoda. ‘Nao’ (Navai) is a Tamil word meaning ship and ‘Khoda’ in Persian meaning master or captain. In-depth field research on both lands may bring very interesting materials to bridge-up the gaps in the pages of history.
No doubt the ancient contact of the Mabaris is still continued with Bahrain, where thousand in various fields live in harmony.
(The writer is the Author of the book “Islamic Architecture in Tamil Nadu” and “Maritime History of Coromandel Muslims 1740-1900”) jrajamohamad@yahoo.com
Dr. J. Raja Mohammad
M.A. (Hist), M.A. (Arch), M.A. (Anth), BGL.,PhD
Former Assistant Director of Museum
Govt. of Tamil Nadu – Chennai
Arabs had direct commercial contact with peninsular India right from 2000 B.C. They were the masters of Indian commerce. Bahrain, Oman, Hadramaut, Yemen, Hijaz carried on much sea trade with Indian ports. The Greek historian Agatharshidas says ships coming from India touched the Arab coast and then proceeded to Egypt via Mediterranean. The strategic location of South Indian ports on the Indian silk made it possible that rare and highly priced products of India found their way here in transit to the western marts. Indian products were held in high esteem by the Arabs.
When Hazarath Omar asked an Arab sailor his opinion about India he replied “Its Mountains are rubies and its trees are perfumes”. Ptolemy (79 A.D.) and Periplus (86 A.D.) have copious reference to Indo-Arab trade in the first century A.D.
The Arab Geographers and Travelers called the east coast of peninsular India as Mabar (the present Tamil Nadu); it was also known as Mandal. To the Europeans it was known as Coromandel Coast. The ports on the coast of Mabar were the crossing point to Srilanka. The flowing trade of the Arabs enabled them to establish their colonies on the west coast and as well as on the east coast.
The Arabs were called in the ancient Tamil land as “Yavanas” as attested by the Tamil classical literary works of second century A.D. Many of the ports on the south Indian coast are found in the Arab geographical dictionary. The Arab geographers were well versed in the calculation of low and high tide on the Indian seas. Suleyman, the Arab traveler pf 3 A.H., says that the Arab ships from Muscat will reach Kollam on the west coast within one month and then reach Mabar ports in ten days.
Spices and aromatics were produced in Arab lands for seasoning food and for burning in the ceremonial rituals, the foremost among them was incense (Sambirani), a precious commodity of ancient trade. Rose-water and carpets from Persia was a much wanted commodities in India.
Keys is an island in Persian Gulf near Oman that need to be mentioned. Owing to Indian commerce it had grown into a highly flourishing trade centre during middle ages. The ruler of the island was held in high respect in the court of the Pandian kingdom in Mabar – Tamil Nadu.
During the 13th -14th centuries it was an emporium of Indian commerce and a harbour for Indian ships. Every nice things found in India were brought here. Arab horses were exported from Keys to the ports in Mabar. The breeds of horse from Keys were in great demand in the Pandian kingdom. The horse trade brought enviable profit to both the countries.
Bahrain has been a centre of Middle Eastern commerce for centuries. It has a great antiquity among the Arab countries. The island was the site of the ancient Dilmun civilization dating back to 4000 and 2000 B.C, contemporaneous with the Indus valley civilization that flourished in Indian soil. Bahrain emerged as a flourishing trading centre from second century A.D. It was a place with abundant fresh water for sailing ships in Mesopotamian route. It became a centre of trade for frank-incense and myrrh.
Bahrain continued as a maritime nation; its dhows plying the waters of the Arabian Gulf, Red Sea and Indian Ocean. Pearl fishery contributed to the island nation’s growth as the Bahraini divers plunged as deep as 75 feet below the waters of the Arabian Gulf for the pearl harvest. The boats used in Pearling were unique in design. The pearl of Bahrain was highly priced in the international emporia. It is interesting to note that the Pearl fishery on the Mabar coast – Gulf of Mannar – attracted a large number of Pearl divers from Arabia particularly Bahrain region and their services were utilized by the local chieftains on high payment. It has been recorded that such Arab divers could remain in waters for more time and gather more oysters. Thus there was a free flow of men between these lands.
Arab civilization blossomed with fragrance in Bahrain on the birth of Islam. As major trade centre in Arabian Gulf Bahrain helped in the spread of Islam. Arab merchants and sea men of the region carried the message of Islam as far as India. Bahrain carried on it’s brisk maritime commerce in India – Mesopotamia route for centuries. The British East India Company established it’s factory here in 18-19th centuries and the ancient trade from the south Indian ports continued uninterrupted.
The Arab merchants took in their ships from India precious stones, pearl, elephant tusk, odiferous wood, sandal, camphor clove, nutmeg, perfumes, peacock, parrot, musk, coconut, jute, cotton, textiles, pepper, lemon, mango, orange, ginger, cardamom, pan (betel), handloom lungies etc.,
The age long commercial contact between Arabia and Mabar has brought many cultural elements on both sides. As many as 5000 words of Arabic, Persian, Turkish origins have mingled in Tamil language. A new lingua-franca Arab-Tamil came into being in Tamil Nadu and it was in practice till the second half of the twentieth century.
The Arab gold coin Dinar came into wide currency in Mabar. Social customs and practices in large numbers relating to dress, food, marriage and birth have found their way in the life of the Tamil people. Islamic architecture have came into practice in the religious and secular buildings. It will be surprising to note that the early mosque of 8-9th centuries in Mabar are similar style like the early mosques at Kufa and Basra.
Many words of Hindustani origin have crept into the Arabic dictionary, particularly on shipping technology. Among them, one word deserves mention. Arabic Nakhudhah is the Persian form of Indian Nakhoda. This is really Nao + Khoda. ‘Nao’ (Navai) is a Tamil word meaning ship and ‘Khoda’ in Persian meaning master or captain. In-depth field research on both lands may bring very interesting materials to bridge-up the gaps in the pages of history.
No doubt the ancient contact of the Mabaris is still continued with Bahrain, where thousand in various fields live in harmony.
(The writer is the Author of the book “Islamic Architecture in Tamil Nadu” and “Maritime History of Coromandel Muslims 1740-1900”) jrajamohamad@yahoo.com
Subscribe to:
Posts (Atom)